درد دائمی و گنگ در ناحیه شکم و زیر شکم از علائم سرطان تخمدان می باشد 

علائم سرطان تخمدان
سرطان تخمدان یکی از کابوس‌های زنان در سراسر جهان است. آمارها نشان می‌دهد این سرطان پنجمین سرطان شایع زنان در سراسر جهان است.

انواع سرطان تخمدان

چندین نوع از سرطان‌های تخمدان وجود دارد؛ از جمله سرطان اپی‌تلیال، سرطان بوردرلاین و سرطان سلول‌های زاینده.

شایع‌ترین نوع، سرطان سلول‌های اپی‌تلیال یا سلول‌های پوشش‌دهنده تخمدان‌ ها است و حدود ۸۰ تا ۹۰درصد سرطان‌های تخمدان از این نوع هستند. سرطان‌های بوردرلاین یا سرطان سلول‌های بنیادین سرطان‌های نسبتا خوش‌خیم‌تر و کم‌خطرتری هستند که با یک جراحی کوچک قابل درمانند.

علت ابتلا به سرطان تخمدان
رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان موجب ایجاد سرطان تخمدان می‌ شود که در سنین مختلف از قبل از بلوغ، دوران بارداری و پس از یائسگی دیده می ‌شود. سرطان ‌های تخمدان بسیار متعدد و متنوع هستند و شدت رشد و سرعت بیماری بر حسب نوع سرطان تخمدان متفاوت است. ولی به طور کلی در سنین قبل از یائسگی شایع‌ تر است.

علائم سرطان تخمدان
به علت قرار گرفتن تخمدان ‌ها در عمق لگن، علایم سرطان تخمدان دیر ظاهر می ‌شود. مهم‌ ترین علامت آن، وجود یک توده یا تومور در داخل لگن به هنگام معاینه است که ممکن است با درد و فشار در لگن، یبوست یا تکرر ادرار، خود را نشان بدهد. درد شدید در قاعدگی و درد در موقع مقاربت ممکن است از علایم دیگر این تومورها باشد. اختلالات قاعدگی و خون‌ ریزی در خانم‌ های مُسن که سال‌ ها است یائسه شده‌ اند از دیگر علایم این تومورها است.

از علائم احتمالی اولیه سرطان تخمدان عبارتند از:
۱- افزایش ناگهانی سایز شکم و علائم شبیه به نفخ شکم
۲- درد دائمی و گنگ در ناحیه شکم و زیر شکم
۳- سیر شدن پس از خوردن مقدار بسیار کم غذا
۴- مشکل در بلع غذا
۵- علائم ادراری از جمله احساس فوریت و تکرر ادرار
۶- تغییر در شیوه معمول دفع
۷- درد پشت به همراه احساس خستگی عمومی
این علائم اگر ناشی از سرطان باشند، به صورت دائمی نشان داده می شوند.

رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان موجب ایجاد سرطان تخمدان می‌ شود

درمان سرطان تخمدان
درمان در اکثر موارد جراحی است. وسعت درمان به نوع سرطان و میزان انتشار آن در داخل لگن و سایر قسمت‌ های بدن و سن و تمایل بیمار برای بارداری بعدی بستگی دارد.
بر اساس نوع تومور ممکن است از شیمی ‌درمانی هم استفاده شود. در خانم‌ های یائسه برداشتن رحم و لوله‌ ها و تخمدان ‌های دو طرف و نمونه‌ گیری از قسمت‌ های مختلف لگن و شکم انجام می‌ شود. در خانم‌ های جوان در صورتی که سرطان زود تشخیص داده شود، می ‌توان رحم را حفظ کرد تا در سال‌ های بعد بارداری داشته باشد.

همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.

منبع: nabzema.com

گر گرفتگی از عوارض جانبی خیلی از داروهای معمول هستند که پزشک تجویز می‌کند

 

 همه چیز طبق عادی پیش می‌رود و شما هم در حال انجام کارهای‌تان هستید که، ناگهان احساس می‌کنید دارید داغ می‌شوید، انگار کسی زیر پوست‌تان ژل داغ تزریق می‌کند! گُر گرفتگی‌ها آزاردهنده‌اند و می‌توانند باعث تپش قلب و قرمزی پوست شده و وقتی تمام می‌شوند شما را با عرق زیاد و حتی لرز تنها بگذارند.

درست است که گُر گرفتگی معمولا به یائسگی و دوران پیش از آن مربوط می‌شود اما زنان و حتی مردان در هر سنی ممکن است این گُر گرفتگی‌ها را تجربه کنند، چون علت‌ها گوناگونی می‌توانند داشته باشند.

پیش از اینکه به بررسی این علت‌ها بپردازیم باید بگوییم که گُر گرفتگی به معنی یک اتفاق خطرناک نیست که شما را بترساند. هنوز مشخص نیست چرا عده‌ای گُر گرفتگی را تجربه می‌کنند و عده‌ای دیگر نه. اگر احساس می‌کنید مکررا دچار گُر گرفتگی می‌شوید توصیه می‌کنیم دفترچه‌ی یادداشتی داشته باشید و هر بار که دچارش شدید، جز‌ئیات آن را یادداشت کنید؛ چه زمانی از روز روی داده و قبل از آن در حال انجام چه کاری بوده‌اید یا چه احساسی داشته‌اید و ...

چنین یادداشت‌هایی کمک‌تان می‌کند علت‌ها و محرک‌ها را پیدا کنید، چیزهایی مانند استرس یا شراب قرمز. این اطلاعات به پزشک‌تان نیز کمک می‌کند تا علت گُر گرفتگی‌های‌تان را تشخیص بدهد. در ادامه برخی از شایع‌ترین علت‌های گر گرفتگی را برای‌تان می‌گوییم که ارتباطی یا یائسگی ندارند و توصیه می‌کنیم چه باید بکنید.

داروهای تجویز شده
گر گرفتگی از عوارض جانبی خیلی از داروهای معمول هستند که پزشک تجویز می‌کند. داروهای ضد افسردگی و برخی از داورهای پوکی استخوان چند نمونه‌ی رایج از این دست داروها هستند. بعد از شروع دوره‌ای جدید از دارو، فورا علائم را بررسی کنید. اگر گر گرفتگی‌های‌تان همزمان با مصرف دارو بود پس علت را پیدا کرده‌اید.

چه باید بکنید: به پزشک‌تان بگویید چه علائمی دارید. او می‌تواند داروی مشابهی برای‌تان تجویز کند که شما را دچار گر گرفتگی نکند. این احتمال هم وجود دارد که به مرور زمان بدن شما با دارو سازگاری پیدا کند و پزشک این اطمینان را به شما می‌دهد که احساس ناراحتی شما چندان طول نخواهد کشید.

اضافه وزن
حتما تاکنون دیگر می‌دانید که چربی بدن از لحاظ متابولیکی فعال است. همین فعالیت می‌تواند توجیه کننده‌ی ارتباط بین چاقی و بعضی از سرطان‌ها باشد. وزن اضافی می‌تواند در کار سوخت و ساز بدن اختلال ایجاد کرده و همچنین موجب گر گرفتگی شود.

چه باید بکنید: راهکاری که پیش رو دارید کاملا مشخص است؛ رژیم غذایی و ورزش. در پژوهشی، زنان چاقی را که تلاشی برای کاهش وزن نمی‌کردند را با آنهایی که سعی داشتند وزن کم کنند و رژیم غذایی سالم داشتند و هر هفته 200 دقیقه ورزش می‌کردند مقایسه کرد و نتیجه اینکه گروه دوم، گر گرفتگی‌های بسیار کمتری را تجربه می‌کردند.

آلرژی یا حساسیت‌های غذایی
تقریبا همه‌ی ما با خوردن غذاهای تند و ادویه دار، چیزی شبیه گر گرفتگی را تجربه کرده‌ایم. اما اگر شما آلرژی غذایی خاصی داشته باشید، عامل دیگری غیر از فلفل و ادویه در غذا می‌تواند علت گر گرفتگی‌های‌تان باشد.

چه باید بکنید: الکل، کافئین و افزدنی‌هایی چون سولفیت، برخی از عوامل متداول هستند. این بار هر چیزی که می‌خورید به واکنش بدن‌تان دقت کنید. اگر این شیوه کمکی به شما نکرد با پزشک مشورت کنید تا تحت نظر او، رژیم غذایی حذفی را در پیش بگیرید.

 
اضطراب
هر چند کلمات «اضطراب و استرس» را معمولا همراه هم یا به جای هم می‌شنویم اما کارشناسان عقیده دارند اضطراب، عوارض جانبی و نمودهای فیزیکی هیجاناتی چون استرس، ترس و یا نگرانی است. ضربان قلب تند و بیقراری‌های ناشی از نگرانی، دو علامت شناخته شده‌ی اضطراب هستند.

چه باید بکنید: به خودتان یادآوری کنید که نفس بکشید! همین تمرین ساده می‌تواند کمک‌تان کند اضطراب‌تان را آرام کنید. ورزش، مدیتیشن و یوگا نیز روش‌های موثری در فرونشاندن اضطراب هستند. اما اگر مفید نبودند پس احتمالا مشکل جدی‌تری دارید.

بیماری
تقریبا هر نوع بیماری که مرتبط با هورمون‌ها و سیستم غدد درون ریز باشد می‌تواند موجب علائمی شبیه علائم یائسگی شود. مشکلات تیروئید، مخصوصا پُر کاری تیروئید می‌تواند دلیل احساس گُر گرفتگی‌تان باشد. عفونت‌ها یا ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث گر گرفتگی شوند.

چه باید بکنید: اگر مشکل از تیروئیدتان است پس احتمالا علائم دیگری غیر از گر گرفتگی نیز دارید. تپش قلب، کاهش وزن بی‌دلیل، تکرر ادرار و احساس خستگی مفرط در زمان‌های خاصی از روز همگی از نشانه‌های مرتبط با پُر کاری تیروئید هستند. وقتی پای بیماری‌های دیگری به میان می‌آید، مثلا عفونت‌ها، باید به علامت‌هایی چون اسهال یا ناراحتی روده توجه داشته باشید. اگر هر کدام از این علا‌مت‌ها را همراه با گر گرفتگی داشتید با پزشک مشورت کنید.

دمای بالای اتاق خواب
دمای بدن به طور طبیعی در طول شب نوسان دارد. بنابراین طبیعی است که نیمه شب از خواب بیدار شوید و احساس گرمای زیاد کنید یا خیس از عرق باشید.

چه باید بکنید: اگر متوجه شدید گر گرفتگی‌های‌تان نیمه شب روی می‌دهند ممکن است دمای بالای اتاق، پتوهای زیاد و یا لباس خیلی گرم، علت مشکل شما باشد. با کم کردن دمای اتاق یا کمتر کردن روانداز یا لباس‌تان می‌توانید به راحتی مشکل گر گرفتگی‌تان را برطرف کنید.

منبع: bartarinha.ir

حاملگی پوچ علت ۵۰ درصد سقط‌جنین در سه ماه اول بارداری است

درباره حاملگی پوچ چه می دانید؟

حاملگی پوچ چیست؟

حاملگی پوچ یا هیداتیفورم نوعی تومور غیرسرطانی است که علائمی شبیه حاملگی طبیعی دارد و در طی آن جفت بدون رشد جنین به رشد خود ادامه می دهد. حاملگی پوچ معمولا در شرایطی رخ می‌دهد که تخم باردارشده به دیواره رحم می‌چسبد اما باعث رشد جنین نمی‌شود.

در واقع این حاملگی پوچ حتی قبل از زمانی که زن متوجه بارداری بشود اتفاق می‌افتد. در بارداری پوچ، جفت به رشد خود ادامه می‌دهد اما عمر او بدون جنین مدت کوتاهی خواهد بود. حاملگی پوچ علت ۵۰ درصد سقط‌جنین سه ماه اول بارداری است. حاملگی پوچ معمولا در خانم‌هایی با سن بالا‌تر از ۳۵ سال یا کمتر از ۲۰ سال رخ می‌دهد.

انواع حاملگی پوچ

حاملگی پوچ دو نوع کامل و جزئی دارد.

*حاملگی پوچ کامل: در این نوع حاملگی پوچ، جنین یا جفت طبیعی وجود ندارد.

* حاملگی پوچ جزئی: در این نوع حاملگی پوچ، جنین غیرطبیعی، و جفت تا حدی طبیعی است، جنین شروع به رشد می کند، اما ناقص و بدشکل است و زنده نمی ماند.

حاملگی پوچ عوارض خطرناکی را به دنبال دارد، مثلا باعث یک نوع نادر از سرطان خواهد شد و نیاز فوری به درمان دارد.

علل بروز حاملگی پوچ چیست؟

¤  افزایش سن مادر: احتمال بروز حاملگی پوچ با افزایش سن مادر و در مادران بالای 35 سال بیشتر می‌شود. اما در تحقیقات اخیر افزایش سن پدر نیز زمینه‌ساز حاملگی پوچ نیز هست.

¤ سابقه داشتن حاملگی پوچ: معمولاً زنانی که  2 بار سقط‌جنین و حاملگی پوچ را تجربه کرده‌اند 28درصد بیشتر  احتمال حاملگی پوچ و سقط‌جنین را خواهند داشت.

¤ نقش بیماری‌های مزمن مادر در حاملگی پوچ: زنانی که دیابت دارند و از کمبود ید و تیروئید رنج می‌برند احتمال بیشتری دارد که دچار حاملگی پوچ گردند.

¤ مشکلات رحم و سرویکس: یکی از علل بروز حاملگی پوچ مربوط به مشکلات رحم و سرویکس (دهانه رحم) است.

¤ مصرف سیگار و الکل و مواد مخدر :  یکی از علل زمینه ساز بروز حاملگی پوچ، مصرف مواد مخدر و الکل در زنان است که این امر می تواند منجر به بارداری پوچ شود.

¤ آزمایشات آمنیوسنتز و بیوپسی کوریون (CVS ): با احتمال پایین می‌تواند باعث سقط‌جنین گردد.

حاملگی پوچ چه علائمی دارد؟

یکی از علائم حاملگی پوچ افزایش فشار خون است

حاملگی پوچ در ابتدا همانند یک بارداری طبیعی به نظر می رسد، ولی بیشتر بارداری های پوچ باعث بروز علائم زیر می شوند:

• خونریزی قهوه ای تیره تا قرمز روشن از واژن طی سه ماهه اول بارداری می تواند نشانه ای از حاملگی پوچ باشد.

• یکی از علائم حاملگی پوچ، حالت تهوع و استفراغ شدید است.

• نشانه دیگر حاملگی پوچ دفع کیست هایی شبیه خوشه انگور می باشد.

• گاهی در حاملگی پوچ  درد لگن (پایین کمر و شکم) رخ می دهد.

اگر هر یک از علائم حاملگی پوچ را مشاهده کردید، به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید، او ممکن است سایر علائم حاملگی پوچ را پیدا کند، مانند:

• رشد سریع رحم: در حاملگی پوچ، رحم رشد سریعی دارد در واقع رحم نسبت به آن مرحله از بارداری خیلی بزرگ است.

• فشار خون بالا: از علائم حاملگی پوچ می توان به افزایش فشار خون اشاره کرد.

• پره اکلامپسی: از نشانه های حاملگی پوچ مسمومیت بارداری است که باعث افزایش فشار خون مادر و دفع پروتئین از ادرار بعد از هفته بیستم بارداری می شود.

• کیست تخمدان می تواند نشانه ای از حاملگی پوچ است.

• کم خونی می تواند از علائم حاملگی پوچ باشد.

• پرکاری تیروئید نیز از علائم حاملگی پوچ است.

حاملگی پوچ مدت زیادی ادامه پیدا نمی کند و نهایتا منجر به سقط خودبخودی می شود. برای جلوگیری از عوارض بارداری پوچ، بایستی بافت پوچ به طور کامل از رحم خارج شود.

حاملگی پوچ چگونه تشخیص داده می شود؟

یکی از راههای تشخیص حاملگی پوچ سونوگرافی است

-  معاینه لگنی توسط پزشک یکی از راههای تشخیص حاملگی پوچ است.

- سونوگرافی: یکی از راههای تشخص حاملگی پوچ سونوگرافی است، برای تعیین تشکیل کیسه جنینی و اینکه آیا قلب جنین تشکیل‌شده یا به اندازه کافی رشد کرده یا نه؟

-  آزمایشات خونی برای تعیین میزان هورمون‌های حاملگی برای تعیین احتمال وجود بقایای جفت پس از سقط.

-   آزمایشات بافتی برای تشخیص قطعی سقط‌جنین

راه های درمان بارداری پوچ

در حاملگی پوچ پزشک برای خارج کردن بافت پوچ از روش کورتاژ استفاده می کند

حاملگی پوچ مدت زیادی ادامه پیدا نمی کند و نهایتا منجر به سقط خودبخودی می شود. برای جلوگیری از عوارض حاملگی پوچ، بایستی بافت پوچ به طور کامل از رحم مادر خارج شود. اگر بافت پوچ با سقط خودبخودی به طور کامل از بدن خارج نشود، پزشک متخصص زنان از راه های زیر برای درمان آن استفاده می کند:

1- داروها: گاهی برای درمان حاملگی پوچ، پزشک داروی خاصی را برای سقط جنین تجویز می کند.

2- کورتاژ : در حاملگی پوچ پزشک برای خارج کردن بافت پوچ از روش کورتاژ استفاده می کند. عمل کورتاژ معمولا 15 تا 30 دقیقه طول می کشد.

3- بیرون آوردن رحم از بدن: در حاملگی پوچ اگر بافت پوچ، وسیع و گسترده باشد و بعدها هم نخواهید باردار شوید، پزشک با عمل جراحی رحم را درمی آورد.

4- پایش و کنترل هورمون HCG: در حاملگی پوچ بعد از خارج شدن بافت پوچ از رحم، پزشک میزان هورمون HCG را چند بار اندازه می گیرد تا زمانی که به حد طبیعی برگردد. اگر میزان این هورمون همچنان بالا باقی بماند، نیاز به درمان های دیگری وجود دارد. پزشک برای مدت شش ماه تا یک سال بعد از درمان کامل حاملگی پوچ، میزان هورمون HCG را اندازه می گیرد تا مطمئن شود بافت پوچی در داخل رحم مادر باقی نمانده باشد. از آنجایی که بارداری مجدد، پایش هورمون HCG را سخت می کند، پزشک به شما توصیه خواهد کرد که طی این مدت باردار نشوید.

نکاتی درباره حاملگی پوچ

بعد از درمان حاملگی پوچ، برای بارداری بعدی حتما باید با پزشک متخصص مشورت کنید

◊ اگر قبلا حاملگی پوچ داشته اید، قبل از بارداری مجدد با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است پزشک به شما توصیه کند شش ماه تا یک سال حامله نشوید. در بارداری بعدی، برای بررسی وضعیت شما و اطمینان از رشد طبیعی جنین، پزشک زودتر از شما سونوگرافی انجام می دهد.

◊ 2 هفته بعد از سقط  جنین در حاملگی پوچ ، رابطه جنسی نداشته باشید از دوش واژینال و تامپون نیز استفاده نکنید.

◊ عادت ماهیانه بعدی شما ممکن است تا 6 هفته پس از سقط صورت گیرد.

◊ بعد از درمان حاملگی پوچ معمولاً توصیه می‌شود برای بارداری بعدی وقفه‌ای بیاندازید و با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

منابع:

koodakonline.com
salamat.ir

دوره طبیعی قاعدگی چند روز است؟
دکتر علوی متخصص زنان و زایمان، گفت: بیماری به نام کیست رحم وجود ندارد، ولی عده‌ای کیست تخمدان را کیست رحم می‌دانند. ایشان با اشاره به برخی از بیماری های زنان عنوان کرد: یکی از موضوعات مهم زنان، دوره قاعدگی است که سیکل آن از 22 تا 38 روز می باشد و اگر بیش از این زمان طول کشید باید به متخصص جهت تشخیص علت و درمان مراجعه کرد.

دوران قاعدگی از سن 12 سالگی تا 45 سالگی روی می دهد و قاعده گذاری به همراه تخمک گذاری، زمان مشخص دارد، البته هر خونریزی خارج از این زمان بندی، رویدادی غیر عادی است. استرس و حرکات سنگین ورزشی و کاهش وزن و برخی از بیماری ها و بارداری و مصرف برخی از داروها می تواند دوره قاعدگی طبیعی را بر هم بزند.

از میان بانوان یک درصد قاعدگی طبیعی ندارند که آن هم قابل تشخیص است. دوره طبیعی قاعدگی دو تا 8 روز است و گاهی تا 10 روز ادامه دارد اگر این مدت طولانی شود قطعا علت خاصی دارد. قاعدگی های منظم از 25 تا 35 سالگی روی می دهد. تنها 15 درصد از بانوان سیکل 28 روزه دارند البته میزان خونریزی در بانوان متفاوت است.

هر لکه بینی به معنای قاعدگی نیست و حتی می تواند بنا بر دلایلی در کودکان اتفاق بیفتد، البته اختلال های تخمک گذاری هم موجب خونریزی می شود.در کودکان ضربه خوردن و وجود جسم خارجی و یا تعرض موجب خون ریزی می شود که آن هم زیر نظر پزشک قابل تشخیص است.

یکی از اشتباهات مهم بانوان به تاخیر انداختن عادت ماهیانه می باشد که این امر جداره رحم را ضخیم کرده و موجب امراض بدخیم می شود. برخی از بانوان برای سفرها و یا کار تاخیر در قاعدگی ایجاد می کنند که تکرار آن تا چند ماه جایز نیست. خوددرمانی و برخی از شیوه های سنتی در درمان بیماری زنان و استفاده از روش های غیر اصولی در زمان بارداری زمینه ساز ایجاد امراض خواهد شد، در این باره بهداشت بانوان اهمیت زیادی دارد.پدیده ای به نام کیست رحم نداریم و کیست در تخمدان اتفاق می افتد که در این باره با تجهیزات پزشکی می توان کیست را تشخیص داد.

در حوالی سن بلوغ که قاعدگی آغاز می شود اگر میزان خونریزی بالا باشد ممکن است تعداد پلاکت ها کم باشد و نیاز به دوره درمان باشد و یا اختلال انعقادی داشته باشند. وی در مورد مصرف قرص آهن در زمان قاعدگی هم بیان کرد:خون ریزی که منتهی به کم خونی شود نیاز به آهن دارد، اما در سنین نوجوانی و جوانی قاعدتا خون ریزی موجب کم خونی نمی شود، اما برای جلوگیری از کم خونی گاهی برای زنان و دختران آهن تجویز می شود.

این متخصص زنان و زایمان در مورد برخی از مراقبت های زنان عنوان کرد: زنان و دختران باید از لباس های نخی استفاده کنند و لباس های شسته شده خود را در معرض آفتاب بگذارند و همواره لباس های خود را خشک نگاه دارند تا به بیماری های زنان و عفونت ها مبتلا نشوند.

یکی از مباحث مهم کیست‌ها است که باید حتما درمان شود در این باره پدیده‌ای به نام کیست رحم وجود ندارد ولی عده‌ای کیست تخمدان را کیست رحم می دانند. باید بدانیم که کیست تخمدان قابل تشخیص و درمان است.

منبع: iranmatlab.ir

حقایقی در باره ایمپلنت پستان

بزرگ کردن اندازه پستان یکی از رایج‌ترین جراحی های زیبایی در جهان محسوب می شود که با عمل جایگذاری ایمپلت پستان انجام می گردد. در سال 2015، تنها در آمریکا نزدیک به 280 هزار زن اقدام به بزرگ کردن پستان از طریق ایمپلنت های سیلیکونی یا سالین (آب نمک) کرده و حدود 106 هزار بیمار مبتلا به سرطان پستان نیز پس از پستان‌برداری (ماستکتومی)، اغلب با استفاده از ایمپلنت پستان، اقدام به ترمیم این بخش کرده اند.

 به گزارش"اُور بادیز اورسلوز"، بیش از 43 هزار جراحی برداشت ایمپلنت نیز در سال 2015 گزارش شده است. با توجه به این آمار و ارقام رو به افزایش، بحث درباره ایمنی جراحی زیبایی پستان و استفاده از ایمپلنت پستان داغ است. در این مطلب با برخی از خطرات ایمپلنت پستان بیشتر آشنا می شویم.

ر

خطرات شناخته شده ایمپلنت پستان

زنانی که قصد انجام جراحی زیبایی جایگذاری ایمپلنت پستان، برداشت آن یا تعویض ایمپلنت های قدیمی با جدید را دارند باید درباره خطرات کوتاه مدت و بلند مدت این کار آگاه باشند. عوارض موضعی به مشکلاتی که در ناحیه پستان رخ می دهند، ارجاع می شوند که آشکارا با ایمپلنت ها یا عمل جراحی در ارتباط هستند. عوارض شایع شامل عفونت و دیگر خطرات جراحی، درد مزمن پستان، بی حسی پستان یا نوک آن، انقباض کپسولی، شکستگی و نشت، نکروز (مرگ پوست)، نیاز به جراحی اضافی، و مشکلات زیبایی از قبیل نارضایتی درباره ظاهر جدید اندام می شوند.

مطالعات صورت گرفته درباره ایمپلنت پستان سالین و ژل سیلیکون توسط شرکت های تولیدکننده ایمپلنت های پستان، نشان داده اند که طی سه سال نخست، تقریبا سه نفر از هر چهار بیمار ترمیمی (سرطان پستان) و تقریبا نیمی از افرادی که برای نخستین بار جراحی ایمپلنت پستان را انجام داده اند، حداقل یک عارضه موضعی از قبیل درد، عفونت، سخت شدن، یا نیاز به جراحی اضافی را تجربه می کنند.

افزون بر خطرات ناشی از بیهوشی، خطرات جراحی شامل عفونت و هماتوم (جمع شدن خون اطراف ایمپلنت) می شوند که دامنه هر یک از آنها می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. فردی که جراحی زیبایی پستان را انجام می دهد، اگر نیاز به جراحی اضافی برای اصلاح مشکلات ایمپلنت یا تعویض نمونه های قدیمی یا آسیب دیده باشد، ممکن است چندین بار در معرض خطرات جراحی قرار بگیرد.

از عوارض موضعی شایع می توان به بی حسی یا دردناکی نوک پستان اشاره کرد. برخی زنان از نتیجه جراحی رضایت ندارند، زیرا پستان ها ظاهر یا احساسی غیر طبیعی یا نامتقارن را منتقل می کنند و یا می توانند صدایی از ایمپلنت های سالین بشنوند. مشکلات این چنینی حتی می توانند در رابطه جنسی نیز تداخل ایجاد کنند.

همچنین، بافت ناشی از زخم که اطراف ایمپلنت یا قسمت خارجی بدن شکل می گیرد می تواند سخت و تنگ شود. این مشکل شایع به نام انقباض کپسولی شناخته می شود. بافت زخمی، داخل بدن است، اما می تواند موجب سفت شدن و تغییر شکل پستان شود و شدت ناراحتی ناشی از آن از خفیف تا بسیار دردناک متغیر است.

افزون بر این، پژوهش ها نشان داده اند که باکتری ها یا قارچ ها می توانند در ایمپلنت سالین رشد کنند و بر همین اساس پژوهشگران نگرانی خود درباره انتشار آنها در بدن در صورت شکستن ایمپلنت را ابراز کرده اند.

ایمپلنت پستان چقدر دوام می آورد

تمامی ایمپلنت های پستان در نهایت فرسوده شده و می شکنند، اما مدت زمانی که ایمپلنت های فعلی موجود در بازار دوام می آورند، مشخص نیست. مطالعات صورت گرفته روی ایمپلنت های سیلیکونی نشان می دهند که بیشتر آنها هفت تا 12 سال دوام می آورند، اما برخی طی چند ماه یا چند سال نخست می شکنند، در شرایطی که برخی دیگر حتی ممکن است 15 سال دوام بیاورند.

در زمان شکستن ایمپلنت چه اتفاقی رخ می دهد؟

پژوهش ها نشان داده اند که ژل سیلیکونی در ایمپلنت ها می تواند در دمای عادی بدن به سیلیکون مایع تبدیل شود و گزارش هایی درباره نشت سیلیکون و حرکت آن از ایمپلنت به غدد لنفاوی و اندام های دیگر موجود است.

آیا ایمپلنت پستان موجب بیمار شدن زنان می شوند؟

این پرسشی جدی محسوب می شود و مشکلی است که تنها محدود به ناحیه سینه نمی شود، در اینجا به ذکر مواردی از مشکلات ایجاد شده توسط ایمپلنت های پستان می پردازیم.

بیماری های خودایمنی ناشی از ایمپلنت پستان

چندین مطالعه به این نکته اشاره داشته اند هیچ مدرکی دال بر این که ایمپلنت پستان موجب بیماری سیستمیک می شوند، وجود ندارد. البته این گزارش ها پژوهش هایی که بر بیماری های خودایمنی یا بافت همبند در زنانی که مدت زمان کوتاهی از ایمپلنت استفاده کرده بودند را مد نظر داشتند. از آنجایی که توسعه و تشخیص بیماری های بافت همبند یا خود ایمنی ممکن است به چندین سال زمان نیاز داشته باشد، این قبیل مطالعات با تمرکز بر زنانی که مدت زمان کوتاهی از جراحی ایمپلنت پستان آنها می گذشت نمی توانست برای تعیین این که آیا ایمپلنت ها خطرات بلند مدت چنین بیماری هایی را افزایش می دهند، استفاده شوند.

مطالعاتی که پس از این گزارش ها منتشر شدند به این نکته اشاره داشته اند که ایمپلنت پستان ممکن است با بیماری های خودایمنی مرتبط باشند. به عنوان مثال، دانشمندان سازمان غذا و داروی آمریکا مطالعه ای را با حضور زنانی دارای ایمپلنت های ژل سیلیکون در یک بازه زمانی حداقل هفت ساله انجام دادند و دریافتند که احتمال ابتلا به فیبرومیالژیا، یک بیماری خودایمنی دردناک، در افرادی که دارای ایمپلنت های نشت کننده بوده اند، بیشتر بوده است.

آیا بیمارانی که نشانه های بیماری خودایمنی در آنها مشاهده می شود پس از خارج کردن ایمپلنت ها احساس بهتری دارند؟

نتایج مطالعه ای که با حضور 52 زن که دارای ایمپلنت ژل سیلیکون بودند و نشانه هایی مانند خستگی و درد مفاصل و عضلات را گزارش کرده بودند، کاهش قابل توجه نشانه ها در 36 نفر پس از خروج ایمپلنت ها را نشان داد.

نتایج مطالعه ای دیگر با حضور زنان دانمارکی که به طور میانگین 19 سال از ایمپلنت های پستان استفاده کرده بودند، نشان داد که احتمال مشاهده خستگی، نشانه های رینود مانند (انگشتان سفید دست و پا در مواجهه با سرما)، از دست دادن حافظه و دیگر نشانه های شناختی در این زنان نسبت به زنان هم سن و سال فاقد ایمپلنت های پستان بسیار بیشتر است.

سرطان ها و مرگ و میر در اثر ایمپلنت های پستان

هیچ مدرک پژوهشی دال بر این که ایمپلنت پستان موجب سرطان پستان می شوند، وجود ندارد. با این وجود، ایمپلنت پستان می توانند در تشخیص سرطان پستان اختلال ایجاد کنند. تشخیص زودهنگام سرطان پستان از طریق ماموگرافی، به طور بالقوه می تواند جان بیمار را نجات دهد و حتی نیازی به برداشتن پستان نباشد.

ایمپلنت های پستان به روش های مختلف می توانند در تشخیص سرطان پستان تاخیر ایجاد کنند:

اگرچه ماموگرافی می تواند به روش هایی انجام شود که تداخل ایمپلنت ها را به حداقل برساند، تقریبا 55 درصد از تومورهای پستان به واسطه ایمپلنت پستان پنهان باقی می مانند.

بنابر گزارش دانشمندان سازمان غذا و داروی آمریکا، ایمپلنت های سیلیکونی یا سالین می توانند هنگام انجام ماموگرافی دچار آسیب شوند و به همین دلیل زنانی که از این مساله هراس دارند ممکن است ماموگرافی را انجام ندهند.

با افزایش اندازه ایمپلنت به نسبت اندازه طبیعی پستان، دقت ماموگرام ها کاهش می یابد.

تاخیر در تشخیص سرطان پستان می تواند نیاز به جراحی گسترده‌تر را به همراه داشته باشد و یا در بدترین حالت، این تاخیر می تواند مرگبار باشد. خطر افزایش یافته مرگ ناشی از سرطان پستان احتمالا به واسطه دقت پایین‌تر ماموگرافی برای زنان دارای ایمپلنت های پستان است.

نگرانی های دیگر در مورد ایمپلنت پستان شامل چه چیزهای می شوند؟

ایمپلنت پستان در شیر دادن به نوزاد چه تاثیری دارد؟

بنابر گزارش موسسه پزشکی آمریکا (IOM)، زنانی که هر گونه جراحی پستان، از جمله جراحی ایمپلنت پستان، انجام داده اند، حداقل سه برابر احتمال بیشتری دارد با کمبود شیر برای تغذیه نوزاد مواجه شوند. نگرانی ها درباره ایمنی شیر مادر نیز افزایش یافته است، اما پژوهش های کافی برای ارائه پاسخی دقیق در این زمینه انجام نشده اند.

تاثیر ایمپلنت پستان درحافظه و تمرکز چیست؟

زنان دارای ایمپلنت پستان نگرانی هایی درباره از دست دادن حافظه، دشواری در تمرکز، و دیگر مشکلات شناختی را افزایش داده اند. تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط سازمان غذا و داروی آمریکا افزایش چشمگیر در نشانه های عصبی مانند تمرکز ضعیف، برای زنانی که به مدت دو سال از ایمپلنت سیلیکونی استفاده کرده بودند در مقایسه با شرایط پیش از استفاده از ایمپلنت را نشان داده است.

برخی کارشناسان معتقدند این نشانه ها می تواند با مقدار اندک پلاتین مورد استفاده برای تولید ایمپلنت ژل سیلیکون پستان در ارتباط باشد، زیرا سطوح سمی پلاتین در خون و ادرار زنان دارای ایمپلنت مشاهده شده است.

چه می شود اگر به خارج کردن ایمپلنت پستان نیاز باشد؟

زنانی که دارای ایمپلنت پستان هستند، به دلیل عوارض جانبی، ناامیدی از ظاهر و احساسی که دارند، یا نگرانی درباره خطرات سلامت بلند مدت، گاهی اوقات تصمیم می گیرند آنها را خارج کنند.

زنانی که با ایمپلنت سیلیکونی پاره شده مواجه هستند، اغلب بافت پستان را به عنوان بخشی از روند جراحی از دست می دهند. اگر سیلیکون به بافت پستان نشت کرده باشد، نتیجه جراحی خارج کردن ایمپلنت پستانممکن است مشابه با برداشتن پستان در بیماران مبتلا به سرطان باشد.

توجه داشته باشید، جراحی که ایمپلنت را کار گذاشته است لزوما بهترین انتخاب برای خارج کردن آن نیز محسوب نمی شود. خارج کردن ایمپلنت می تواند بسیار پیچیده‌تر و پر هزینه‌تر از جراحی اصلی باشد، به ویژه اگر ایمپلنت آسیب دیده باشد.

آیا ایمپلنت های جدید جدیدتر، ایمن‌تر هستند؟

جراحان پلاستیک گاهی اوقات ایمپلنت های پستان «آدامس خرسی» را پیشنهاد می دهند که نام خود را از آب نبات آدامسی خرسی گرفته اند، زیرا این ایمپلنت ها ژل سیلیکون ضخیم‌تر و منسجم‌تری دارند. از آنجایی که پوسته و ژل در این مدل های جدید ضخیم‌تر از نمونه های دیگر است، احتمال شکستن یا نشت آنها در بدن ممکن است کمتر باشد.

با این وجود، ایمپلنت های جدید اغلب دارای خطراتی هستند که بلافاصله آشکار نمی شوند. متاسفانه، مطالعاتی درباره اثبات ایمن‌تر بودن این ایمپلنت های جدید نسبت به نمونه های دیگر در نشریه های پزشکی منتشر نشده اند. در حال حاضر، هیچ راهی برای آگاهی از این که پوسته ضخیم‌تر نسبت به ایمپلنت های دیگر بیشتر دوام می آورد، وجود ندارد.

تنها زمانی که ایمپلنت های ژل منسجم برای 10 سال یا بیشتر در بدن یک زن قرار داشته باشند می توان درباره شرایط آنها و این که چگونه در بدن انسان تغییر می کنند، اظهار نظر کرد.

افزون بر ایمپلنت های سیلیکونی و سالین، سه نوع دیگر ایمپلنت پستان توسعه یافته و مورد استفاده قرار می گیرند. ایمپلنت های تریلوسنت که با روغن سویا پر شده بودند و ایمپلنت های نوواگلد و پیپ هیدروژل که با یک ژل پلاستیکی پر شده بودند.

چرا مطالعات ایمنی بلند مدت در مورد ایمپلنت پستان اهمیت دارند؟

اگرچه این ایمپلنت های جدید به عنوان جایگزین هایی طبیعی و ایمن‌تر برای ایمپلنت های سیلیکونی یا سالین تبلیغ می شدند، اما به نظر می رسد آزمایش های بالینی هرگز روی افرادی که از این نوع ایمپلنت ها استفاده می کنند، انجام نشده بود. در سال 2000، نگرانی های ایمنی جدی به جمع آوری هر سه نمونه از بازار منجر شد. در شرایطی که ابتدا این ایمپلنت ها مورد توجه جراحان و بیماران قرار گرفته بود، جمع آوری آنها این نکته را به ما یادآوری می کند که خطرات بلند مدت ایمپلنت ها همواره طی چند سال نخست استفاده آشکار نمی شوند.

بر همین اساس است که انجام مطالعات درباره خطرات استفاده بلند مدت برای اطمینان از ایمنی انواع مختلف ایمپلنت ها ضروری هستند.

منبع: salamatnews.com

معضلی به نام بدخلقی زنانه!
یکی از انواع افسردگی‌ها و ناراحتی‌هایی که زنان تجربه می‌کنند مربوط به شرایط فیزیولوژیک و جسمانی آنهاست. ویژگی اصلی این اختلال نشانه‌هایی مانند خلق افسرده بارز، اضطراب آشکار، نا استواری عاطفی و کاهش علاقه به فعالیت‌های روزمره است. برای این‌که بتوان این اختلال را تشخیص داد باید حداقل پنج نشانه در خلال هفته آخر پیش از قاعدگی ظاهر شود:
* احساس غمگینی، ناامیدی یا حقارت
* احساس تنش، اضطراب یا بی‌قراری
* نااستواری آشکار خلقی همراه با گریه کردن زیاد
* تحریک‌پذیری پایدار، خشم و افزایش تعارض‌های بین فردی
* کاهش علاقه به فعالیت‌های معمول که ممکن است با کناره‌گیری از روابط اجتماعی همراه باشد.

* اشکال در تمرکز
* احساس خستگی، خواب آلودگی یا فقدان انرژی
* تغییرات آشکار در اشتها که ممکن است با زیاد خوردن یا تمایل شدید به غذاهای خاص همراه باشد.
* پرخوابی یا بی خوابی
* احساس ذهنی از پا افتادن یا غیرقابل کنترل بودن

* نشانه‌های جسمانی مانند حساسیت غیرطبیعی یا ورم پستان، سردرد یا احساس تورم یا افزایش وزن همراه با تنگ شدن لباس، کفش یا انگشتر
* درد مفصل یا عضله
گاهی این نشانه‌ها ممکن است با افکار خودکشی نیز همراه شوند. نکته قابل توجه این است که زنان قبل از قاعدگی ممکن است دچار این حالت و علائم شوند، اما این علائم باید در طول یکسال ظاهر شده باشند و با یک‌بار تجربه نمی‌توان فرد را مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی دانست. این علائم معمولا در آغاز مرحله تخمک‌گذاری، فروکش و پس از پایان قاعدگی کاملا از بین می‌روند.

باید در نظر داشته باشیم که مشکلات زناشویی یا شغلی طولانی مدت را با این نوع اختلال اشتباه نگیریم. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که 75 درصد زنان تغییرات پیش قاعدگی جزئی را تجربه می‌کنند، اما حدود 5 درصد مبتلا به این اختلال هستند و معمولا از اوایل تا اواسط دهه سی سالگی رخ داده و شدت می‌یابد. آنچه باعث می‌شود تا وجود این اختلال آشکارتر شود اثراتی است که در روابط بین فردی و اجتماعی و عملکرد شغلی و تحصیلی او می‌گذارد و گاهی ممکن است که از سوی دیگران مورد درک واقع نشده و در نتیجه شدت ناراحتی فرد افزایش یابد.

برای برخورد کردن با این اختلال لازم است تا هم مداخلات دارویی صورت گیرد و هم در سیستم خانواده درمانی آموزش‌های حمایتی داده شود. با توجه به این‌که تغییرات فیزیولوژیک، عامل ایجاد این حالت هستند، بنابراین لازم است تا فرد به دلیل داشتن علائم این اختلال مورد تحقیر و سرزنش قرار نگیرد. همچنین با توجه به این‌که حوادث روزمره زندگی و تنش‌ها می‌تواند عاملی برای تشدید اضطراب و خلق افسرده فرد شود، بنابراین استفاده از راهکارهای درمانی برای اختلالات خلقی نیز توصیه می‌شود. در درمان این نوع اختلال لازم است تا از شناخت درمانی هم برای خود فرد و هم خانواده و اطرافیان او استفاده شود.

با گرگرفتگی‌ های شبانه چه باید کرد؟
شب‌ها با حالت برافروخته‌ای از خواب می‌پرد و احساس می‌کند بدنش از داخل در حال گر گرفتن است. می‌سوزد و هیچ چیزی این گرما را کم نمی‌کند. این شرح حال را شاید بارها شنیده باشید و تقریبا به شکایت معمول برخی زنان تبدیل شده است.
گرگرفتگی از معمول‌ترین علامت‌های شایع یائسگی در زنان به شمار می‌رود. آمارها حکایت از آن دارد که تقریبا دو سوم زنان آمریکایی در دوران یائسگی با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند. البته در عده‌ای این حالت از چند سال پیش از شروع یائسگی آغاز می‌شود و تا بعد از آن نیز ادامه می‌یابد.

در واقع، گرگرفتگی به نوعی احساس افزایش ناگهانی حرارت بدن و گاه سرخ شدن و قرمزی صورت و تعریق اطلاق می‌شود. علت اصلی گرگرفتگی‌ها دقیقا مشخص نیست ولی متخصصان بر این باورند که بروز چنین حالتی می‌تواند با تغییرات ایجاد شده در گردش خون ایجاد شود. گرگرفتگی معمولا زمانی رخ می‌دهد که عروق خونی موجود در سطح پوست برای خنک شدن متسع می‌شوند.

در چنین وضعیتی، بدن برای پایین آوردن دما، عرق می‌کند. برخی زنان نیز دچار ضربان قلب بالا یا لرز می‌شوند. گرگرفتگی همراه با تعریق غالبا شب‌ها به سراغ خانم‌ها می‌آید که به تعریق‌های شبانه شهره است و خوابیدن را برای آنها دشوار می‌کند و عمده شکایت‌ها را به دنبال دارد. از دیگر مشخصه‌های گرگرفتگی در دوران یائسگی، سرخ شدن صورت و ناحیه گردن است.
معمولا مدت زمانی که خانم‌ها دچار گرگرفتگی می‌شوند در افراد مختلف متفاوت است به‌طوری که در برخی تنها مدت کوتاهی در طول دوران یائسگی ادامه می‌یابد و عده‌ای از خانم‌ها هم بقیه عمر را با این حالت سپری می‌کنند. اما شدت گرگرفتگی‌ها به مرور زمان کم می‌َشود.

چگونه می‌توان از وقوع گرگرفتگی‌ها جلوگیری کرد؟
گرگرفتگی تقریبا بخش جدایی‌ناپذیر دوران یائسگی به شمار می‌رود بنابراین کار خاصی برای جلوگیری از بروز آن نمی‌توان انجام داد. ولی متخصصان معتقدند که با رعایت برخی نکات می‌توان تا حدودی از شدت گرگرفتگی‌ها کاست. کم کردن میزان استرس، عدم مصرف کافئین، خودداری از مصرف الکل، اجتناب از مصرف غذاهای پرادویه و به طور کلی حذف ادویه از رژیم غذایی، قرار نگرفتن در معرض دمای بالای محیط و عدم استعمال دخانیات نکات ظریفی هستند که توجه به آنها می‌تواند برای خانم‌های یائسه اهمیت داشته باشد.

از دیگر راهکارهای مفید می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:
خانم‌های یائسه باید تلاش کنند همواره بدن خود را خنک نگه دارند. این مساله به‌ویژه شب‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است به‌طوری که اتاق خواب باید خنک باشد و روزها نیز از وسایل خنک‌کننده برای خنک نگه داشتن محیط استفاده کنند. آنها بهتر است از لباس‌های نازک‌تر و از جنس الیاف طبیعی مانند نخ استفاده کنند.

تنفس عمیق به کاهش گرگرفتگی کمک می‌کند. سعی کنید شش تا هشت بار در دقیقه به‌طور عمیق نفس بکشید و به نوعی تنفس شکمی را انجام دهید. این کار را صبح‌ها به مدت 15 دقیقه و عصرها نیز 15 دقیقه هنگام شروع گرگرفتگی انجام دهید.
ورزش روزانه را فراموش نکنید. راه رفتن، دویدن، شنا و دوچرخه‌سواری گزینه‌های مناسبی هستند که می‌تواند در کاهش شدت گرگرفتگی‌ها مفید باشد.

دارو درمانی
یکی از معمول‌ترین روش‌های درمانی برای گرگرفتگی‌های ناشی از یائسگی، استفاده از درمان‌های جایگزینی هورمونی است که غالبا به‌منظور کاهش شدت گرگرفتگی‌ها تجویز می‌شوند. این قبیل داروها در بسیاری از موارد مانع از بروز این حالات می‌شوند ولی تنها در کوتاه‌مدت و کمتر از پنج سال باید مورد استفاده قرار گیرند و بعد از قطع دارو ممکن است گرگرفتگی‌ها بار دیگر عود کنند بنابراین خانم‌های یائسه بهتر است مدام تحت نظر پزشک باشند. درمان‌های جایگزینی هورمونی علاوه‌بر این، دیگر علائم یائسگی را مانند خشکی ناحیه واژن و اختلالات خلق و خو را نیز بهبود می‌بخشند.

معمولا استفاده کوتاه‌مدت از درمان‌های جایگزین هورمونی عوارض جانبی خطرناکی به دنبال دارند که از این میان می‌توان به ایجاد لخته‌های خونی و التهاب کیسه صفرا اشاره کرد. از این رو به خاطر داشته باشید که هرگز خودسرانه اقدام به مصرف این قبیل داروها نکرده و تحت نظر پزشک باشید.

همچنین متخصصان تاکید می‌کنند که چنانچه این داروها با بدن شما سازگار نباشد، بهتر است از سایر روش‌های درمانی برای کاهش علائم استفاده کرد. برخی درمان‌های معمول که غالبا بدون تجویز پزشک نیز می‌توان از آنها به‌منظور کاهش علائم یائسگی استفاده کرد عبارتند از انواع ویتامین B، ویتامین E و ایبوپروفن. علاوه‌بر این، گروه‌های دیگر دارویی نیز باید حتما با نظر پزشک مصرف شوند.